Ik ken haar van vroeger. Inmiddels is ze in de 90…en een dame is ze nog steeds. Als ze haar ogen openslaat en enigszins verdwaasd opkijkt zegt ze steevast “Goedemorgen lief meisje” (1 meter 80). Als ze achter de rollator naar de badkamer schuifelt taxeert ze mn kleding en maakt een compliment. Dan komt het moment waarop ik haar privacy wil geven. Het toilet. Terwijl ze zit begint ze een verhaal….over vroeger. Ik kan nu niet weglopen, ze zit in haar verhaal. Ik ga op het badkamerkrukje zitten.
Ze gaat verder….we praten over toen.
We zitten als een soort vriendinnen.
Vertrouwd en intiem. Ik word overstroomd door een warm en dankbaar gevoel.
Dit hou ik vast en neem ik straks mee de kou en regen in….
Geschreven door Annet v Zwieten
